Dnia 12 kwietnia podczas „Bajkowego popołudnia” dowiedzieliśmy się wiele na temat ozdabiania świątecznych jajek. Pomogło nam w tym opowiadanie pt. „Malowanie pisanek”. Jego bohaterowie w czasie lekcji, dowiedzieli się od swojej pani w jaki sposób można te tytułowe pisanki ozdabiać. Można je malować, wyklejać, obklejać woskiem przed malowaniem, gotować w różnych wywarach nadających im barwę, wydrapywać. Dzieci były pod wielkim wrażeniem. W końcu pani wydała im polecenie, by każde z nich ozdobiło pięknie po dwa jajka. Kiedy prace były gotowe wszyscy je podziwiali. Jednak jednego jajka brakowało. Okazało się, że to mały Jaś nie mógł się powstrzymać i zamiast ozdobić, on je zjadł. Po zapoznaniu się z tą, jak się okazało zabawną opowieścią, my także przystąpiliśmy do tworzenia świątecznych pisanek. Nasze jednak były całe z papieru, a jednocześnie bardzo kolorowe.
Na naszym dzisiejszym „Bajkowym popołudniu” poznaliśmy bociana Gucia. Czytając wspólnie jego historię dowiedzieliśmy się jak wygląda życie tych ptaków. Gucio opowiedział o swoim dorastaniu, a także podróży do Afryki. Bardzo mu się tam podobało i stwierdził, że już do Polski nie wróci. Jednak po jakimś czasie, zrobił się smutny i zamyślony, wtedy mama wytłumaczyła mu, że to co czuje to tęsknota za domem. Gucio wrócił więc na wiosnę z innymi bocianami i znowu był szczęśliwy. Po zaznajomieniu się z dzisiejszą opowieścią, przystąpiliśmy do pracy twórczej. Sklejaliśmy, obklejaliśmy, wycinaliśmy i wiązaliśmy szaliki w supełki. W czasie dzisiejszych zajęć powstało więc stado pięknych, biało, czarno, czerwonych bocianów.
Pierwsze wiosenne „Bajkowe popołudnie” za nami. Dziś wspólnie przeczytaliśmy sobie historyjkę właśnie z tej okazji. Bajka opowiadała o pani wiośnie, która pięknie stroiła się przed swoim świętem, jednak gdzieś zapodziała się jej różdżka. Wiosna bardzo się denerwowała, nie mogąc jej znaleźć, gdyż to właśnie dzięki niej dawała znać wszystkim wokół, że nadchodzi. Bez niej zima nigdy by się nie skończyła. W końcu jednak różdżka się znalazła, a Wiosna stwierdziła, że zdecydowanie musi bardziej przykładać się do porządków. Po zapoznaniu się z naszą opowieścią przystąpiliśmy do pracy. Dziś tworzyliśmy piękną, kwitnącą panią Wiosnę, jednak nasza wersja była inna niż zwykle. Nie skupialiśmy się na całej postaci i jej pięknych sukniach. My przyozdobiliśmy naszą panią Wiosnę w piękne, kolorowe, kwieciste fryzury.
Na naszym dzisiejszym „Bajkowym popołudniu” obchodziliśmy Dzień Pandy. Dzieciom temat bardzo się spodobał. Z uwagą więc wspólnie czytaliśmy i słuchaliśmy ciekawostek na temat tych właśnie misiów. Dowiedzieliśmy się m. in., że w Chinach są one symbolem pokoju, że naukowcy kiedyś mieli dylemat czy zakwalifikować je jako niedźwiedzie czy może szopy, że żywią się bambusem, chociaż ich żołądki nie są do tego w pełni przystosowane, muszą więc zjadać ogromne jego ilości. Po takiej ciekawej, lecz jednak teorii, przeczytaliśmy sobie jeszcze krótką historyjkę, w której mały miś panda, w zabawny sposób, przekazał nam najważniejsze zasady dobrego wychowania. Tutaj nie obyło się bez wesołości i gromkich wybuchów śmiechu. Po zakończeniu literackiej części naszych zajęć, przeszliśmy do warsztatów plastycznych. Dziś tworzyliśmy kukiełki przedstawiające małe misie pandy. Jak zwykle było przy tym sporo wycinania i klejenia, jednak wszyscy to bardzo lubią, co można zaobserwować po efektach naszej pracy.
Dnia 7 marca podczas „Bajkowego popołudnia” towarzyszyła nam opowieść pt. „Dziewczynki latają wysoko”. Opowiadanie o tym z jakimi problemami zmagają się one w dzisiejszym świecie już od najmłodszych lat. O kompleksach, które je prześladują, stereotypowych ograniczeniach, które podcinają skrzydła pozwalające latać wysoko. Bajka o dziewczynkach towarzyszyła nam dzisiaj w związku ze zbliżającym się Dniem Kobiet. Jednak ta historia może opisywać wszystkie dzieci. Daje ona bowiem nadzieję na to, że pomimo wszystkich stawianych przed nami ograniczeń, warto pozostać sobą i stale dążyć do spełniania swych marzeń, nie słuchając tej złej i nieprawdziwej krytyki. Po zapoznaniu się z dzisiejszą historią przystąpiliśmy do części plastycznej naszych zajęć. Dziś tworzyliśmy kwiaty z papieru. Każdy uczestnik bardzo przyłożył się do swej pracy i powstał bukiet pięknych, kolorowych tulipanów, którymi dzieci będą mogły jutro kogoś obdarować.
Dnia 28 lutego w czasie „Bajkowego popołudnia” wspominaliśmy Dzień Niedźwiedzia Polarnego. W związku z tym wspólnie przeczytaliśmy sobie bajkę pt. „Alfik uczy się pływać”, opowiadającą o małym niedźwiadku, chcącym nauczyć się pływać tak dobrze jak jego starsi bracia, by móc spędzać z nimi czas w oceanie, który go przerażał swym ogromem. Wcześniej spędzał czas jedynie w swym małym brodziku. W celu nauki słuchał dobrych rad innych pływaków m. in. mew i fok. Kiedy jednak znalazł się już w tej wielkiej wodzie okazało się, że najlepiej wychodzi mu, gdy pływa tak jak do tej pory. Wystarczyło tylko, aby zapomniał o swoim strachu. Po zapoznaniu się z opowieścią, która wprawiła nas w dobry humor, przystąpiliśmy do pracy. Dziś tworzyliśmy wesołe polarne niedźwiadki. Najpierw malowaliśmy mroźne, zimowe tło, a następnie wycinaliśmy i kleiliśmy naszych małych bohaterów. Pracy było sporo, jednak efekty jak zwykle okazały się bardzo ładne.
W tym tygodniu w czasie naszego „Bajkowego popołudnia” obracaliśmy się wokół tematu walentynek. Najpierw jak zwykle wspólnie odczytaliśmy bajkę, dziś miała tytuł: „Nawet nie wiesz jak bardzo cię kocham”. Jej bohaterowie Mały Brązowy Zajączek i Duży Brązowy Zajączek opowiadają sobie o tym jak bardzo się kochają. Swoimi porównaniami próbują zmierzyć ogrom swej miłości, jednak nie jest to łatwe, bo żadne porównanie nie jest w stanie wystarczająco dokładnie opisać ich uczucia. Jednak nie rezygnują, bo uważają że zawsze warto próbować mówić osobom, na których nam zależy co do nich czujemy. Dzieciom ta historia bardzo się spodobała. Z wielkim zapałem i zaangażowaniem przystąpiły następnie do części warsztatowej naszego spotkania. Dziś wykonywaliśmy walentynkowe wianuszki z serc, które można zawiesić na ścianie. Dzieci od samego początku bardzo się starały, gdyż wiedziały już komu podarują taką właśnie walentynkę.
