Miejska Biblioteka Publiczna w Krynicy została powołana uchwałą Rady Miejskiej i uroczyście otwarta 15 lipca 1947 r. Powstała z inicjatywy ówczesnego burmistrza Krynicy dr Juliana Zawadowskiego i sekretarza Zarządu Miejskiego Jacka Witka. Podstawą prawną do jej założenia był Dekret o Bibliotekach z kwietnia 1946 r. Książnicę umieszczono u stóp Góry Parkowej, przy ul. Nowotarskiego, w przedwojennym budynku Ligii Popierania Turystyki. Funkcję kierownika powierzono Helenie Kaczmarek - Zawadowskiej.

Tradycje czytelnicze w Krynicy sięgały początków powstania uzdrowiska. Już w XIX wieku działały płatne i bezpłatne czytelnie, wypożyczalnie książek, będące własnością zakładów leczniczych, towarzystw czy klubów. Własną bibliotekę posiadała również zarządzająca uzdrowiskiem Komisja Zdrojowa.

Początki organizowania Biblioteki były trudne: brakowało funduszy na zakup książek, nie było mebli i wyposażenia. Rada Miejska zwróciła się z apelem do mieszkańców Krynicy o zbiórkę książek. Zebrano 300 woluminów, które stały się zalążkiem księgozbioru. Kolejne zakupiono ze środków Miejskiej Rady i Krakowskiego Kuratorium oraz z Biblioteki Powiatowej. Już po roku funkcjonowania, księgozbiór zwiększył się do 3 tys. woluminów, zarejestrowano 1500 czytelników, zanotowano 21 tys. wypożyczeń. Personel oprócz pracy z czytelnikami, prowadził do 1949 r. działalność turystyczną – pomagał w organizacji wycieczek autokarowych do Zakopanego, Wieliczki, Szczawnicy i okolic.
W połowie 1948 r. Bibliotece groziła utrata lokalu. Ministerstwo Komunikacji przekazało budynek Kolejce Linowej, która planowała otworzyć w nim wypożyczalnię nart, sanek i bufet. Interwencja Zarządu Miejskiego i Juliana Zawadowskiego wstrzymała decyzję.

Stopniowo tworzono sieć Biblioteki - w 1950 roku uruchomiono pierwszą filię w Krynicy Dolnej, przy ul. Kraszewskiego, przeniesioną po 20 latach do większego lokalu. W 1964 r. otwarto Filię dla dzieci i młodzieży w wilii „Cis” przy ulicy Pułaskiego. A w 1976, po reformie administracyjnej kraju, przyłączono istniejące już placówki: w Tyliczu i Bereście. Mieszkańcy mogli też wypożyczać książki w licznych punktach bibliotecznych na terenie miasta i gminy.
Od samego początku z biblioteki korzystali zarówno czytelnicy miejscowi, jak i kuracjusze przebywający w Krynicy na leczeniu. Ta druga grupa użytkowników, nieustannie zmieniająca się, wymagała szczególnej pomocy w doborze lektury.
Jedną z ciekawszych historii związanych z dziejami krynickiej biblioteki były kontakty z załogą statku „Krynica”, pierwszego polskiego motorowca. W 1958 roku odbył się uroczysty chrzest statku i jego wodowanie. Matką chrzestną 6- tysięcznika została kierowniczka Miejskiej Biblioteki Helena Zawadowska. Założyła na statku punkt biblioteczny z książkami z krynickiej biblioteki. Motorowiec pływał pod banderą Polskich Linii Oceanicznych na linii północnoamerykańskiej. Załoga statku i jego kapitanowie wielokrotnie wypoczywali w Krynicy. Biblioteka organizowała z nimi spotkania. Trzy lata później, w 1961 r. stał się sławny w całej Polce i za granicą. Przywiózł z Kanady, odzyskane po wojnie wawelskie arrasy. Helena Zawadowska była gościem honorowym jubileuszowego rejsu do USA w 1974 r.

Działalność Biblioteki Miejskiej charakteryzował sukcesywny wzrost liczby czytelników i woluminów. Powstały katalogi: alfabetyczny, działowy i albumowy. Dały one początek działalności informacyjno-bibliograficznej.

Stosowano różne formy i metody pracy bibliotekarskiej. Przez wszystkie lata organizowano wystawy: Dawna Krynica, Krynica w fotografii i rysunku Antoniego Wasilewskiego, twórców ludowych: Nikifora, Józefa Citaka, Piotra Zelka oraz okolicznościowe, związane z odbywającymi się w Krynicy imprezami:, Zimowymi Dniami Krynicy, Dniami Oświaty, Książki i Prasy, Festynem z Dziennikiem Polskim, Festiwalem im. Jana Kiepury. Odbywały się także odczyty, zabawy choinkowe dla dzieci, wieczory bajek, imprezy artystyczno-literackie, konkursy czytelnicze, lekcje biblioteczne dla dzieci i młodzieży.
Placówka współpracowała z różnymi instytucjami na terenie miasta i gminy. Nawiązywała kontakty ze szkołami podstawowymi i średnimi. Udzielała fachowej pomocy bibliotekom sanatoryjnym, szkolnym i parafialnym.

Utrudnieniem, zarówno dla czytelników jak i personelu były warunki lokalowe. Małe i ciemne pomieszczenia w parterowym budynku nie mieściły książek i regałów. Nie pozwalały na rozwinięcie innych form czytelniczych: czytelni prasy, dostępu do półek, wystaw, spotkań autorskich w siedzibie biblioteki. W 1965 r. powstał projekt budowy Domu Kultury, w którym zaplanowano nowoczesny lokal dla biblioteki. Niestety zrealizowano tylko budowę kina Jaworzyna.

Array